Een reactie van een leerkracht:


Dag Geknipt

Na deze week kan ik alleen maar denken: schandalig dat onze maatschappij toelaat dat sommige mensen/gezinnen met zo'n beperkt budget moeten rondkomen! Het is niet haalbaar, het is echt veel te weinig.

De kopzorgen begonnen al toen ik donderdag de e-mail kreeg dat ik met een budget van 50 euro een week zou moeten rondkomen. Voor mij dus maar een fictief gegeven, maar voor sommigen dag in, dag uit een zorg. Ik zat ook al voortdurend plannetjes uit te denken en oplossingen te zoeken nog voor ik begonnen was en dacht dus alleen nog maar: hoe moet ik nu rondkomen? Er is geen plaats voor andere dingen, geen plaats voor zelfontplooiing, geen plaats om bij te leren.

Het was deze week voor mij ook niet echt een 'realistische' week. Ik heb op het werk heel vaak gratis eten gekregen. Werk dat ik eigenlijk zelfs niet had, want ik moest fictief gaan solliciteren deze week. Als dat niet het geval was geweest, dan had ik geleefd van soep, brood en goedkope pizza. Een heel eentonig en ongevarieerd voedingspatroon dus. Ik begrijp waarom je je dan ook nog eens de hele tijd slecht in je vel voelt. Ongezond eten maakt je niet bepaald vrolijker en groenten en fruit zijn te duur. Zelfs als je het gratis zou krijgen, heb je nog altijd geen zin om het klaar te maken, want je voelt je te moedeloos om veel tijd in de keuken door te brengen.

Aan een culturele activiteit ben ik niet toegekomen. Op dat vlak heb ik een beetje vals gespeeld. Ik had 's avonds altijd andere activiteiten die op voorhand al betaald waren en die ik dus niet kon laten vallen: dansles, kookles, ... Als ik echt maar 50 euro had gehad, dan kon ik al die activiteiten niet doen. Je sociaal leven wordt echt bemoeilijkt. Ik had vorige zaterdag een housewarming en volgend weekend 2 verjaardagsfeestjes. Ik had daarvoor allemaal cadeautjes gekocht, natuurlijk niet van die 50 euro. Als ik maar 50 euro had gehad, dan had ik al die feestjes moeten overslaan, want ik had al vele malen onder nul gezeten.

Vandaag ben ik bloed gaan geven, want ik ben een vaste bloedgever. Misschien niet echt een culturele activiteit, maar wel gratis. Je komt onder de mensen en kan praten en je krijgt nadien een gratis drankje en een hapje. Opnieuw: geen (of niet veel) plaats voor persoonlijke ontwikkeling als je arm bent.

Het budget van 50 euro is eigenlijk ook op. Ik heb heel weinig eten gekocht, heb een (fictief) treinticket van 10 euro moeten kopen om te gaan solliciteren, heb de auto gebruikt als vervoer en mijn gsm gebruikt. Ik heb me ook 1 keer laten gaan en ben met vrienden mee iets gaan drinken. Daarnaast ook nog (fictief) verzorgings- en schoonmaakproducten gekocht en het is op. Ik zit zelfs onder nul denk ik. We hebben 2 katten. Ik zou hen zelfs geen eten kunnen kopen. De dokter betalen, kleren kopen, naar de kapper gaan, onverwachte rekeningen betalen: onmogelijk. Ik begrijp waarom er zo vlug schulden gemaakt worden. Het geld gaat onmiddellijk op aan noodzakelijke dingen, er is geen plaats voor ontspanning en uitspattingen. Heel oneerlijk allemaal. Ik stelde me deze week ook voortdurend de vraag: heb ik wel internet (en 3G op mijn telefoon), kan ik elke dag andere kleren aandoen want misschien heb ik niet genoeg middelen om ze telkens te wassen, heb ik wel de tijd en de moed om aan mijn persoonlijke hygiëne te denken ... Het doet je beseffen dat armoede uit verschillende facetten bestaat en niet altijd zichtbaar is...

Zoals ik al bij anderen las, voelt het voor mij ook alsof alles een weekje uitgesteld wordt. Wij kunnen volgende week gewoon opnieuw starten. Ik heb nu wel geleerd dat ik heel dankbaar ben dat ik een goed leven leid, genoeg geld verdien en niet moet nadenken over de manier waarop ik geld uitgeef. Ik voel me zelfs een beetje schuldig dat ik deze week volgens twee budgetten geleefd heb. Mensen die in (kans)armoede leven, zullen hun manier van leven wel gewoon zijn en zullen wel heel creatief zijn in rondkomen, maar het blijft een oneerlijke zaak. Als je genoeg geld hebt, is het allemaal zeer vanzelfsprekend, maar eigenlijk is het ook gewoon grotendeels van geluk en toeval afhankelijk. Ik heb veel bijgeleerd en voel me echt slecht bij de onrechtvaardigheid. Ik denk erover om te gaan helpen in een sociaal restaurant of zelf een initiatief uit te denken (bijvoorbeeld een soepuitdeling of iets dergelijks). We hebben op school met 3 leerkrachten deelgenomen en we denken erover om tegen volgend jaar een gelijkaardig project op maat van onze leerlingen uit te denken. Ik vond het een heel goeie eye-opener en maak me nu nog meer zorgen over het (volgens mij asociale) beleid dat onze nieuwe regering zal proberen te voeren...